Doğu Finlandiya ve Jyväskylä Üniversitesi tarafından yapılan çalışmaya göre ebeveynlerin ilkokul çağındaki çocuklarının ev ödevlerine yardımcı oluş şekilleri çocukların ödevlerindeki istikrarını etkileyebiliyor. Ev ödevine yardımcı olmak aslında çocuğa yardımcı olmak amacını taşısa da yardım şekillerinin hepsi eşit derecede olumlu sonuç doğurmuyor. Çalışmanın bulgularına göre ebeveyn çocuğa ne kadar çok bağımsız çalışma olanağı sunarsa çocuğun ödevlere yaklaşım o kadar istikrarlı. Bir başka ifadeyle çocuk daha sonra ödevlerini istikrarlı şekilde yapmaya devam ediyor; böylelikle ebeveyn çocuğunu daha fazla bağımsız çalışmaya teşvik ediyor. Buna karşın ebeveyn çocuğa somut şekilde yardım ettiğinde çocuk ödevlerini daha az sahipleniyor. Bu da kısırdöngüye yol açarak ebeveyni çocuğa giderek daha fazla yardımcı olmaya itiyor.
Ev Ödevine Yardım Etmek
Doğu Finlandiya Üniversitesi’nden Doç. Dr. Jaana Viljaranta’ya göre ebeveyn çocuğa ev ödevini tek başına yapma şansı sunduğunda, aynı zamanda çocuğa onun beceri ve yeteneklerine güvendiği mesajını veriyor. Bunun sonucunda da çocuk kendine ve kendi beceri ve yeteneklerine güveniyor. Diğer yandan ebeveyn özellikle de çocuk talep etmezken ödeve somut şekilde yardım ettiğinde, çocuk ebeveynin kendi ödevini yapabileceğine inanmadığını hissedebiliyor. Viljaranta, “Ebeveyn çocuğa ödevi için yardım teklif ederken çocuğun gereksinimlerini dikkate almalı; elbette çocuk somut yardıma gereksinim duyuyorsa ebeveyn bunu sunabilir fakat somut yardıma her durumda değil, sadece gerek olduğunda başvurulmalıdır” diyor.
